In oktober 2018 vertrok Joker-CEO Stijn richting Senegal, met de Joker Avontuur groepsreis. Even niet als CEO, maar gewoon als medereiziger. Want zo gaat dat bij Joker. Zijn reiservaring en indrukken tijdens en nadien, pende hij hieronder neer.
“Of de reis mij veranderd had”, zo stond er in het feedbackformulier. Bij Joker verleggen we grenzen en dat nemen we heel serieus. Stipt de dag na thuiskomst krijgen alle reizigers een uitgebreid formulier toegestuurd waar ieder criteria van de reis, inbegrepen onze merkbelofte, kan worden beoordeeld. En ja, dat nemen we ieder jaar ook volledig mee in de voorbereiding van het nieuwe seizoen. Doen wat je zegt en oprecht op reis gaan, daar houden we bij Joker nogal van. Maar terug naar de vraag. “Veranderd?”
Ik ben nu een paar dagen terug thuis van een 9-daagse groepsreis Avontuur naar Senegal. Mijn gedachten dwalen regelmatig terug naar daar, naar de geuren en de kleuren, de uitzichten en de verhalen, de smakelijke grappen en de vele onverwachte gebeurtenissen op onze weg. En ook wat naar de hitte, bij dit triest en regenachtig herfstweer. Africa blues? Check.
Een koffer vol nieuwe herinneringen, die pak ik alvast mee. Maar er is meer dan wat dagdromen en een reeks Instagrammable foto’s. De reis heeft mij goed doorheen geschud. De dingen staan weer in perspectief, nieuwe inzichten zijn gevormd, een en ander kan weer worden gerelativeerd, lichaam en geest zijn weer in balans. Nee, laat dat lichaam er nog maar even af. Toch minstens tot dat laatste malaria pilletje. Ja, we staan met de voetjes weer mooi op de grond. Hoe goed we het hier in België wel niet hebben. En waar we ons soms druk over maken. Of op de borst voor slaan. Die toubabs toch. Met niets nog tevreden zijn, dat zit er voor ons niet meer in.
Zou het kunnen dat bij het in- en uitklimmen van een donker gat in de baobab ik opnieuw geboren ben in een betere en wijzere versie van mezelf? Nee, laat ons niet overdrijven. Dat maneuver heeft hoogstens wat vleermuis droppings en een grappige foto opgeleverd. De boom was wel heel indrukwekkend en met zijn 850 jaar meteen de oudste van Senegal, aldus de meer dan aanwezige souvenirverkopers ter plaatse.
Maar veranderd? Zeker wel! En als ik er de vinger op moet leggen dan zijn het toch de verschillen die de verandering in gang hebben gezet. Verschillen die verschillen. Verschillen die gelijken. De hele dag door. Reizen is voor mij dan ook het nieuwe willen ontdekken, het nieuwe willen ontmoeten. Reizen = verschillen = veranderen.
En verschillen, die waren er.
Zo is Brussel niet Orly.
En waait de wind harder in Lissabon dan in Dakar.
Voelt 40°C beter aan dan 7°C.
Maar doet het wel meer zweten. Veel meer.
Een flesje Gazelle is geen Stella, maar smaken doet het evengoed. En het is zeker zo nat als het omgekeerd in een rugzak valt.
Een open raam is nog geen airco.
Tanden poetsen van de fles en niet van de kraan.
Douchen met koud water. Als er water is.
Maag en darmen rebelleren meer dan bij ons.
En de medicijnkast kent veel minder geheimen.
Muggen hebben minder kans met een muggennet. Maar weer niet bij iedereen.
Leven om te werken of werken om te leven? Werken om te overleven.
De ene vis riekt al harder dan de andere, maar de visbrochette ’s avonds smaakt weer eens zo lekker.
De ene pelikaan heeft al meer schrik dan de andere.
De ene genocide wordt al sneller vergeten dan de andere.
De pirogue is een veel leukere boot dan die van de Sint, maar ook lastiger om in te stappen, of vallen.
Mangroves zijn veel groener dan riet uit onze vijvers.
Een handenstand op schelpen is mooier dan op een turnmat.
Achterop een rijdend busje springen is veel makkelijker.
Een kampvuur daar is minstens zo warm als hier.
Een glimlach minstens zo breed.
Tranen minstens zo gemeend.
Een Senegalees minstens zo groot.
De dance moves minstens zo goed. Ja, veel beter.
In panne vallen op een Senegalese zandweg is dan weer veel charmanter dan op de Brusselse ring. En je bent sneller gedepanneerd.
Je kan ook meer rekenen op de onbekende medemens.
Er ligt veel meer vuil.
En glasscherven snijden minstens zo hard.
Joker is ook een merk van bouillonblokjes en een veel grotere adverteerder.
En een kwade-denk-blik, die staat veel beter in een vergadering dan op een vakantiefoto.
…
Verschillen dus.
Verschillen die verrijken.
Verschillen die veranderen.
Verschillen die verbinden.
Want op het eind was ik alvast op één plaats de verschillen kwijt. En dat was in onze groep.
Ik zag alléén nog maar de groep.
Een hele mooie.
