Geniale Duitse wetenschappers, een ambitieuze natie en veel goesting om die mysterieuze ruimte te exploreren. Dat is in een notendop waarom de stad ‘Rocket City’ Huntsville in Alabama een grote, vette stip (mét raket) is geworden op de kaart van Amerika.
Joker-collega Ann van de dienst communicatie bracht enkele uren door in het US Space & Rocket Center. Daar waar het allemaal begon voor het Amerikaanse ruimteprogramma. En dat bezoek verliep als volgt:
Een mooi gemaaid groen grasveld, enkele rechte gebouwen, in de verte een replica van een Saturnus V-raket die hoog boven de daken uittorent en een vuilnisbak speciaal ontworpen voor space waste (gniffel): dat is, letterlijk, het eerste wat we zien zodra we onze auto uitstappen. Een heerlijk zonnetje wakkert ons enthousiasme nog wat meer aan.
Het is op deze plek dat de raketten werden ontwikkeld en gebouwd die de eerste Amerikaanse satellieten in een baan om de aarde brachten, de eerste Amerikaanse astronaut (Alan Shepard) naar de ruimte vlogen, en de mens op de maan zetten. Maar ook heel wat onderdelen voor het Internationale Ruimtestation (ISS) komen uit de geniale breinen en praktische handen van de wetenschappers en ingenieurs in Huntsville.
Zodra we richting ingang beginnen wandelen, trekt de geur van rijpe bananen onze aandacht. Een fruitkraam op deze plek? Neen. Wél een eerbetoon aan miss Baker. Als eerste dier ooit reisde ze in 1959 voor de Verenigde Staten naar de ruimte én kwam ze ook effectief levend terug. Voor die roemrijke reis wordt miss Baker, een doodshoofdaapje, nog steeds veelvuldig beloond met trossen bananen aan haar graf.
Voor de echte ruimtespullen moeten we nog een paar minuten verder wandelen, tot aan het Davidson Center for Space Exploration. Eenmaal binnen worden we meteen beloond: voor ons prijkt een échte Saturnus V-raket, één van de drie exemplaren die vandaag nog overblijven. Het zijn de toestellen die in de jaren ’60 ontwikkeld en gebruikt werden om astronauten naar de maan te brengen.
De Saturnus V-raket is meer dan 110 m lang, en hangt mooi opgedeeld in drie delen met enorme kabels aan het plafond. Ze bestaat uit 2 ‘trappen’ met vooral motoren en brandstof, en een derde ‘trap’ met o.a. de commandomodule waarin de astronauten zitten. Het gebouw waarin we nu staan zou trouwens rond de raket zijn gebouwd. Geen enkele deur is groot genoeg om zo’n mastodont binnen te krijgen.
Maar er is meer.
Het US Space & Rocket Center is niet enkel leren en kijken, maar ook doen. Wij (lees: enkele collega’s, want ikzelf heb net iets te weinig vertrouwen in mijn maag) wagen ons aan twee attracties: de Multi-Axis Trainer en de Max Flight.
Dit is een stoel waarin je stevig wordt vastgeklikt en drie roterende ringen. Je moet dichte schoenen dragen.
Een minuut lang ervaar je hoe het voelt wanneer je in een capsule zit die, door de afwezigheid van zwaartekracht, begint te tuimelen. Lees: een minuut lang draai je rond in alle mogelijke richtingen.
Wat wij er van vonden? Het heeft wat weg van een attractie in een pretpark, dus absoluut leuk om te doen! Verrassend genoeg voel je het vooral in je hoofd, niet in je buik.
Max Flight is een interactieve vliegsimulator. Je stijgt op, vliegt en landt met een F18.
Wat wij er van vonden? Doen! Na een korte uitleg over de werking van de stuurknuppel en de verschillende knoppen, mag je in een soort bestuurderscabine stappen. Je vliegt alleen of met twee. Als je gevoelig bent aan beweging, kan je je focussen op het zo goed mogelijk recht vliegen. Als dat allemaal niet uitmaakt, kan je zelfs vollenbak inzetten op het maken van zo veel mogelijk loopings.
In de simulator hangt een camera waardoor de omstaanders volledig zicht hebben op de gelaatsuitdrukkingen van de piloten-in-wording. Leuk dus voor iedereen.
Tijdens een rondreis doorheen de zuidelijke staten van de USA kan je een bezoek brengen aan het US Space & Rocket Center. We kunnen voor jou een bezoek gemakkelijk integreren in één van onderstaande roadtrips met huurwagen doorheen the south:
