Argentinië (Spaans: República Argentina) is een republiek in het zuiden van Zuid-Amerika. De totale oppervlakte van het land bedraagt 2.766.889 km², en daarmee is Argentinië na Brazilië het grootste land van Zuid-Amerika en grofweg 92 keer België. Argentinië grenst in het oosten aan Brazilië en Uruguay, in het noordoosten aan Paraguay, in het noorden aan Bolivia, en in het westen aan Chili waar de Andes de natuurlijke grens vormt. In het oosten en zuidoosten grenst Argentinië aan de Atlantische Oceaan. In het uiterste zuiden wordt Argentinië begrensd door het Beagle-kanaal. Het land is verder ruim 3500 km lang en maximaal 1400 km breed.

Argentinië kan, landschappelijk gezien, verdeeld worden in vier regio’s:

Het noordwesten met het Andesgebergte en de Puna (hooggebergte). De Aconcagua is met zijn 6.959 meter de hoogste berg van de Andes en van het hele westelijk halfrond (het laagste punt van Argentinië is Salinas Chicas op het schiereiland Península Valdés, -40 meter). Andere hoge toppen zijn de Cerro Bonete (6.872 m), de vulkaan Llullaillaco (6.723 m) en verder nog tientallen bergen boven de 6.000 meter. De Andes kent ook grote gletsjers, waaronder de Perito Moreno, en verder enorme valleien en tientallen zoutmeren. De Puna (in Bolivië Altiplano genoemd) gaat langzaam over in de pre-cordillera, een bergketen met grote ravijnen. Iets meer naar het westen ligt El Chaco met eindeloze savannes bedekt met ondoordringbaar struikgewas.

Het noordoosten is één grote subtropische laagvlakte met savannes, bossen, rivieren en moerassen. Hier komen grote rivieren als de Paraná, Uruguay en Paraguay het land binnen. Al deze rivieren monden uit in de grote delta van de Rio de la Plata. Hier bevinden zich ook de meeste bosgebieden van Argentinië, onder andere de regenwouden van de provincie Misiones, in het grensgebied met de buurlanden Brazilië en Paraguay. In het noordelijke deel van dit gebied sieren tientallen rivieren en watervallen het landschap, waarvan de Iguazú de beroemdste en een van de breedste ter wereld is. De watervallen liggen op het drielandenpunt van Argentinië, Brazilië en Paraguay. Naar het zuiden toe verandert het landschap in één groot moerasgebied, Los Esteros del Iberá. Nog zuidelijker ligt Entre Rios met veel grasland.

In het midden van Argentinië liggen pampas. Ze beslaan een kwart van het totale grondgebied. Het noordelijke en middelste gedeelte vormen de vochtige Pampa Húmeda, het zuiden en westen vormen de droge Pampa Seca. De Pampa Húmeda is wat heuvelachtig met veel vegetatie en uitgestrekte weidevelden. De Pampa Seca is vlakker en droger. Ten noordwesten van het pampagebied ligt de Las Sierras de Córdoba, het centraal bergland. Hier ligt het grootste zoutmeer van het land, Salinas Grandes.

In het zuiden ligt Patagonië, met langs de oostkust een grote laagvlakte en in het westen het Andesgebergte. Het gebied beslaat ongeveer een kwart van het land. Van hieruit stromen twee grote rivieren, de Rio Colorado en de Rio Negro. Patagonië behelst het hele gebied ten zuiden van de Rio Negro (de provincies Rio Negro, Chubút en Santa Cruz) tot aan Tierra del Fuego. Verder kent dit gebied talrijke meren, enorme bossen, besneeuwde bergtoppen en gletsjers.

Patagonië loopt helemaal door tot Tierra del Fuego of Vuurland, een eiland aan de zuidpunt van Zuid-Amerika, verdeeld in twee delen: een oostelijk deel, behorend tot Argentinië, en een westelijk behorend tot Chili. De totale oppervlakte is 48.390 km2, waarvan 27.998 km2 tot Chili behoort.

Argentinië heeft een zeer diverse planten- en dierenwereld. De grootste dieren zijn de guanaco (soort lama), de poema, de grijze Andesvos en de nandú (een struisvogel). Je vindt er ook veel vogelsoorten zoals flamingo’s, zwarthalszwanen, condors, arenden, caracares (valken) en de Caiquenes of Patagonische ganzen. Zeeolifanten, zeeleeuwen en walvissen kan je spotten in de van Puerto Madryn en Peninsula Valdes (midden-Argentinië).

Een van de bekendste bomen uit Argentinië is de Quebracho. Rond het merendistrict vind je veel loof- en naaldbossen met zeldzame boomsoorten.

In Vuurland heb je het N.P. Parque Nacional Tierra del Fuego met bossen, meren, moerrasgebieden en bergen. Ook N.P. Los Glaciares in de buurt van El Calafate mag niet onderdoen met zijn gletsjers en meren. In El Chalten kan je genieten van indrukwekkende bergketens rond Cerro Torre en Monte Fitz Roy.

Sinds 9 juli 1816 is Argentinië onafhankelijk van Spanje. Het land kende verschillende militaire dictaturen, maar sinds 1980 geldt er de democratische staatsvorm. President is Alberto Ángel Fernández, die eind 2015 de verkiezingen won.

Argentinië bleef in het verleden niet gespaard van coups en dictaturen. De meest bekende was de coup van militair leider Juan Perón in 1943. Hij was vooral populair bij de arbeiders voor wie hij opkwam. Tijdens zijn regering steeg het aantal vakbondsleden en werden belangrijke industrieën genationaliseerd. Zijn vrouw Evita Perón die afkomstig was uit de arbeidersklasse had een grote invloed op de lagere en middenklasse en was een zeer geliefd figuur. Dankzij haar invloed werd in 1947 het kiesrecht voor vrouwen ingevoerd. Na de dood van Evita moest Peron aan populariteit inboeten en in 1952 werd hij door een nieuwe staatsgreep afgezet en verbannen naar Spanje. Toch bleef hij bij vele bevolkingsgroepen heel populair. In die mate dat hij in 1973 mocht terugkeren. Amper een jaar later overleed hij.

Zijn meest donkere periode kende Argentinië tijdens de Vuile Oorlog van 1976 tot 1983. In 7 jaar tijd verdwenen er meer dan 30.000 mensen, veelal studenten, politieke activisten en vakbondsmensen. Het is in die periode dat de ‘Dwaze Moeders’-beweging opgericht werd, moeders die opheldering vroegen over wat er met hun kinderen gebeurd was. (Elke donderdag verzamelt er nog steeds rond 15u een groep moeders aan de Plazo de Mayo in Buenos Aires om hun protest te uiten.) Het wereldkampioenschap voetbal van 1978 en de Falklandoorlog die van april tot juni 1982 woedde moeten ook in dit kader gezien worden: het oppoetsen van het blazoen zowel in buiten- als binnenland.

Argentinië bestaat uit 23 provincies en een federaal district, de stad Buenos Aires. Argentinië is een republiek met een federaal systeem en drie verschillende overheidsvormen: een uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht. De president en de vice-president worden om de vier jaar gekozen.

Argentinië telt 44.3 miljoen inwoners. De meeste mensen (30% van de bevolking) wonen in de steden Buenos Aires, Córdoba, La Matanza (San Justo) en Rosario. Het dunstbevolkt is Patagonië (slechts 1%), het dichtstbevolkt is het La Platabekken.

Argentinië bestaat voornamelijk uit een blanke bevolking (80%) van Italiaanse en Spaanse afkomst. Ook zijn er veel Duitse, Engelse en Oost-Europese afstammelingen. Zo'n 5% van de totale bevolking bestaat uit mestiezen (indiaans-blank). De laatste decennia komen er veel immigranten uit Zuid-Korea en Japan. De grotere welvaart trekt ook veel Chilenen, Bolivianen en Paraguayanen aan.

De Argentijnse joodse gemeenschap (ca. 300.000) is de grootste van Latijns-Amerika en de vijfde belangrijkste ter wereld. Het aantal indianen (zo'n 300.000) neemt af, er leven momenteel nog 15 indianenvolken zoals de Guaraní-, Tehuelche-en Mapuche-indianen.

In Argentinië betaal je met de peso. Het land heeft één van de meest welvarende economieën in Zuid-Amerika dankzij een hoog opgeleide bevolking, natuurlijke reserves (olie, aardgas, soja, maïs, tarwe, gerst, zonnebloem, fruit en vlees ) en een groeiende export met andere Zuid-Amerikaanse landen.

Argentinië exporteert aanzienlijk veel olie naar Brazilië, Chili, Uruguay en de Verenigde Staten, het is de vierde grootste olieproducent en de tweede grootste aardgasproducent van Latijns-Amerika. Als gevolg van de grote voorraden olie en aardgas heeft Argentinië een sterke petrochemische industrie.

Die welvarende economie straalt zich echter niet op de bevolking af. Een continu verhoogde inflatie van bijna 30% (de regering beweert 10%) zorgt ervoor dat vele Argentijnen zeer veel moeite hebben de eindjes aan mekaar te knopen en onder de armoede grens leven. Toch zie je die armoede niet vaak in het straatbeeld. Eind 2015 koppelde de nieuwe president Macri de peso los van de US $ waardoor de peso meer dan 30% in waarde daalde. Of dit de toerist ten goede komt is nog maar zeer de vraag.

In Argentinië is 90% van de bevolking rooms-katholiek. Slechts twintig procent gaat regelmatig naar de kerk. Tot 1994 moesten presidentskandidaten katholiek zijn.

De overige Argentijnen zijn islamitisch of joods. Buenos Aires is de stad met de op één na grootste joodse gemeenschap, na New York. Er woont het grootste aantal moslims in Latijns-Amerika.

De beschermheilige van Argentinië is de Heilige Maagd Maria, La Virgen de Luján. Elke 8 mei en tijdens de eerste week van oktober trekken miljoenen pelgrims naar Luján (bij Buenos Aires) om te bidden tot de Maagd Maria.

Net zoals in vele Latijns-Amerikaanse landen zijn indianenfeesten verweven met het katholieke en dagelijkse leven. Zo heb je het feest van Pachamama, de godin van de aarde en vruchtbaarheid, dat op 1 augustus vooral op het platteland wordt gevierd. De Argentijnen hangen in hun huis bij het vuur twee potten, één met een feestmaaltijd en de andere met eten voor Pachamama. Voor hun huis openen ze daarna het gat van het vorige jaar, waar ze tevreden vaststellen dat Pachamama de aangeboden maaltijd van verleden jaar heeft opgegeten. Dan wordt het gat besprenkeld, kippen geofferd en zegenen ze alles en elkaar met wierook en de verzoening met Pachamama is weer voor een jaar bezegeld.

De Argentijnse tango is onlosmakelijk met Argentinië verbonden. De dans is op het einde van de 19e eeuw ontstaan in de armere wijken van Buenos Aires, La Boca en San Telmo. In de stad vind je dan ook verschillende tangoscholen die je allerlei lessen aanbieden. In de antiekwijk San Telmo wordt nog wel eens puur voor het plezier op het plein gedanst. Leuk om te kijken, vooral na de vlooienmarkt op zondag.

Ook typisch Argentijns zijn de gauchos, de Argentijnse cowboys. Zij leven op de pampas in ranches.

In Argentinië wonen veel immigranten uit Italië en Duitsland, die in de 19e eeuw naar Argentinië trokken op zoek naar een beter bestaan. Deze immigranten hebben de tradities van hun thuisland naar Argentinië gebracht. Zo heb je het dorpje Villa Belgrano, in de provincie Córdoba. In oktober maak je hier een echt Oktoberfest mee, inclusief bier en zuurkool. Ook hoor je hier veel Duits praten.

Overal in Argentinië zie je mensen door een metalen rietje uit een bekertje slurpen. Ze drinken maté, een soort thee gemaakt van Yerba matéblaadjes. Maté drinken is een algemeen verspreid gebruik dat alle sociale klassen overstijgt. Mogen deelnemen betekent aanvaard worden en daarom is het erg onbeleefd om de jou aangeboden cuia (potje van kalebas) te weigeren.

Argentijnse steaks zijn ook bekend in de hele wereld. Het vlees van Argentijnse runderen heeft meer smaak en is sappiger en zelfs doorbakken nog mals, omdat de runderen vrij kunnen genieten van grote en malse prairies. Probeer zeker de asado (gegrild rundsvlees)!

Argentinië begint zich meer en meer op te werpen als hét wijnland van Zuid-Amerika. Gedurende vele jaren richtten de wijnproducenten zich bijna uitsluitend op de binnenlandse markt maar daar is sinds een vijftal jaar verandering in gekomen. In het noorden, de streek van Cafayate, is de voornaamste druif de Torrontés, een bijzonder aromatische witte druif. Rode wijn wordt vooral geproduceerd in de streek rond Mendoza. De typisch Argentijnse druif in rood is de Malbec die krachtige, bloedrode wijnen voortbrengt.

Reken tijdens onze wintertijd vier uur vroeger in Argentinië. In onze zomertijd is het er vijf uur vroeger.

In Argentinië hebben ze dezelfde voltage als bij ons (220 volt) maar niet al onze stekkers passen op hun stopcontacten. Neem daarom voor alle zekerheid een adapter mee.

Alhoewel de armoede meer en meer toeneemt in Argentinië blijft het voor de toerist nog steeds een vrij veilig land om door te reizen zolang je je maar niet in de buitenwijken begeeft. Het meest te lijden heeft de toerist van de ‘vuilspuiters’ in Buenos Aires. Vanaf een balkon of vanachter je rug spuit er iemand een vuil goedje over je kleren. Er is altijd wel een, doorgaans goed geklede, man of vrouw in de buurt die je wil helpen je kleren te zuiveren maar vooral je van je kostbare spullen te ontdoen. Mocht je zo iets meemaken is er maar één regel: maak dat je zo vlug mogelijk weg bent. Voor het overige geldt de regel die overal geldt: draag je geld en paspoort steeds op je lichaam, onder je kleren.

Meer info vind je via Buitenlandse Zaken: http://diplomatie.belgium.be/nl.