Voor de eerste keer op groepsreis naar India met Go-26

Sander ging in 2019 (voor de eerste keer) op groepsreis (Joker Go-26) naar India en liet ons weten dat hij hierover een reisverslag geschreven had. Deelnemers die graag hun enthousiasme en hun verhaal willen delen, kunnen wij alleen maar toejuichen. Zijn avontuur is nu dus te lezen op onze reisblog!

Vijf maanden voor vertrek was het zover. Ik had me ingeschreven voor mijn allereerste groepsreis. In de zomer van 2019 zou ik, samen met een groep van 13 jongeren, drie weken lang het noorden van India gaan verkennen. Ik wist niet wat me te wachten stond, maar ik wist wel dat het een avontuur zou worden om u tegen te zeggen.

Als je dit leest en je twijfelt om een groepsreis te boeken bij Joker: zoek niet verder naar een teken. Dit is je teken. De drie weken die ik met deze groep in India heb doorgebracht waren zonder twijfel de drie beste weken uit mijn leven. Ik heb fantastische mensen leren kennen, heerlijke dingen gegeten en indrukwekkende monumenten bezocht, en ik zou het allemaal opnieuw doen.

Nog steeds niet overtuigd? Kijk even mee naar deze foto’s en laat me de verhalen vertellen die erachter schuilen.

Na een vertrekvergadering, twee vluchten, een overnachting op de luchthaven van Delhi en een stoet van het Jain-festival in Jaipur belandden we hier, in ons eerste Indiase museum. Dit was trouwens ook onze allereerste spiegelselfie in India, en er zouden er nog heel wat volgen.

Iets verderop in Jaipur bevindt zich het Hawa Mahal-paleis, of het Windpaleis. Dit paleis werd gebouwd met slechts één functie: de haremvrouwen van de heerser van Rajasthan de mogelijkheid geven om de jaarlijkse optocht te kunnen zien, zonder zelf gezien te worden.

Een dag later wilden we met z’n allen Jaipur verder ontdekken, maar Moeder Natuur stak daar een stokje voor. Door een grote regenbui was ons programma die namiddag helaas afgeschaft, dus moesten we noodgedwongen een aantal uur doorbrengen in een lokaal restaurant. We zagen hoe de straten op slechts een uurtje volledig overstroomd waren, en hoe die gekke Indiërs toch nog bleven doorrijden tot het écht niet meer veilig was. Gelukkig hadden we een spel kaarten bij en nog heel wat vragen in de aanslag om elkaar beter te leren kennen. Achteraf gezien is het, ondanks de bizarre omstandigheden, toch een fijne namiddag geworden.

Een nachttrein, een bezoek aan het Jaisalmer Fort en een zandstorm (ja, echt!) later, kwamen we bij wat voor velen het hoogtepunt van de reis was. We werden met de jeep van ons hostel naar de woestijn gebracht, waar we allemaal samen een kamelentocht ondernomen. Na ongeveer een uurtje werden we, wat dieper in de woestijn, begroet door drie vriendelijke mannen die ons een kop masala chai en een soort gefrituurde snack aanboden. Wat later kregen we ook een heerlijke maaltijd en konden we onder een magnifieke sterrenhemel in slaap vallen.

Hier zijn we, met een paar mensen uit de groep, heel lang wakker gebleven om naar de sterren te kijken. Het was niet makkelijk om de volgende dag te overleven met een luttele drie uur slaap, maar het was vast en zeker de moeite waard.

Na ons avontuur in de woestijn namen we nog een nachttrein - en dat is in India ook een hele ervaring op zich - en kwamen we aan in Jodhpur, de blauwe stad. Ook hier bezochten we een aantal forts, namen we heel wat spiegelselfies en bewonderden we de lokale cultuur. Op deze foto zie je dat de 13 avonturiers en hun reisbegeleidster, ondanks de leeftijdsverschillen (18 - 26 jaar), het heel goed met elkaar kon vinden.

Reisbegeleidster Evelien was meer dan een begeleidster. Ze luisterde naar onze bekommernissen, loste onze problemen op en nam het voortouw wanneer het nodig was. Het voelde doorheen die drie weken eigenlijk aan alsof we gewoon met een groep van 14 vrienden op reis waren, wat heel leuk was.

Ons verblijf in Jodhpur sloten we af met een bezoek aan de levendige Sardar Market. Ook hier kon wat regen ons niet tegenhouden, en onze avond eindigde met cocktails en typische Indiase gerechten in een klein restaurant dichtbij de markt.

Onze reis werd vervolgd met een busrit naar Udaipur. Ook deze busrit was een heel avontuur, want het had de dag voordien serieus geregend en de buschauffeur moest zich een weg zien te banen door een smalle, overstroomde tunnel.

Uiteindelijk zijn we allemaal levend en wel toegekomen op de Krishna Ranch, een soort boerderij net buiten de stad waar we drie dagen doorbrachten. De eigenaar van de ranch, die links op de foto staat, leidde ons ook op een gegidste wandeling tot bij een uitkijkpunt over het Badimeer.

Om de lange rijen en duizenden toeristen aan de Taj Mahal te vermijden, moesten we vroeg opstaan (hoewel we een paar dagen later nóg vroeger wakker waren, maar daarover later meer). Dat deden we natuurlijk met plezier, wetende dat we een van de zeven wereldwonderen in levenden lijve zouden mogen bewonderen. Het was een unieke ervaring om dit bezoek te kunnen delen met mensen die ik, tot twee weken voor vertrek, niet eens kende.

De Taj Mahal is in het echt een stuk indrukwekkender dan op foto. Ik weet dat dit vaak wordt gezegd over bekende monumenten, maar hier was het de eerste keer dat ik echt geschrokken was van de schaal van het gebouw.

De volgende bestemming op ons avontuur was Rishikesh, wereldberoemd als yogahemel aan de voet van het Himalayagebergte. Hier hebben we ons dan ook volledig ondergedompeld in de yogacultuur, met een yoga-initiatie en een Ayurvedische massage.

Mijn persoonlijk hoogtepunt van ons bezoek aan deze magische stad was de Ganga Aarti-ceremonie, een ritueel waarbij brandende theelichtjes op een bloembed op de stromende rivier worden geplaatst. Deze ceremonie vindt plaats in verschillende steden, en in Rishikesh gebeurt dat bij het reusachtige standbeeld van Shiva, een van de belangrijkste goden in het hindoeïsme.

Ook dit is India: een twintigtal koeien die een doorgang vrijwel compleet blokkeren. Zoals velen weten is de koe een heilig dier in het hindoeïsme, en dus ook in India. Het gaat zelfs zo ver dat, als een koe zin heeft om op de tramsporen te gaan zitten, iedereen in de tram moet wachten tot de koe zich verplaatst. Dat zorgt soms voor taferelen die we in België niet gewoon zijn.

Een van de voornaamste redenen waarom mensen Rishikesh bezoeken is de Beatles Ashram, waar de Beatles zich in 1968 terugtrokken om te mediteren. Een ashram is een soort hindoeïstisch klooster dat meestal ver van de bewoonde wereld gebouwd is om mensen de kans te geven zich volledig te ontspannen en toe te wijden aan religieuze studie en arbeid.

Vandaag is deze ashram verlaten en kunnen reizigers het domein ontdekken. Na wat geklim slaagden we erin de bovenste verdieping van dit gebouw te bereiken en deze leuke foto te trekken.

Ik had een verhaal beloofd over een dag waarop we nog vroeger wakker waren dan toen we de Taj Mahal bezochten, en ik hou jullie niet langer in spanning.

De dag na ons avontuur bij de Beatles Ashram stonden we op om 4 uur voor een zogenaamde sunrise hike. En, hoewel sommigen onder ons het daar heel moeilijk mee hadden, waren we het allemaal eens dat het uitzicht op de top van de berg de moeite waard was. Voor een prachtige zonsopgang ben je hier zeker aan het juiste adres.

Onze reis kwam stilaan tot een einde, en als kers op de taart kregen we nog een paar dagen in de hoofdstad, New Delhi.

Hier was toen toevallig in de straten een stoet aan de gang met alle pracht en praal vandien, en zoveel maanden later weten we eigenlijk nog steeds niet waarom. Wat we wel weten is dat het heel leuk was om zelf in de stoet mee te lopen en alle Indiase ogen op ons gericht te zien.

Zo. Nu weet je ook hoe het écht is op een groepsreis met Joker. Mocht je nog verdere vragen hebben over mijn ervaring, dan kun je me altijd contacteren via Twitter of email. Voor inhoudelijke vragen over deze groepsreis kun je zeker terecht bij de fantastische mensen van Joker. Andere reisavonturen lees je op mijn persoonlijke blog.