Rwanda ligt in Centraal-Afrika en is met een oppervlakte van 26.338 km² nog kleiner dan België. Het land grenst aan Burundi, de Democratische Republiek Congo, Tanzania en Oeganda. Niet voor niets wordt Rwanda het land van 1.000 heuvels genoemd (le pays des mille collines), en de kleine akker- en graslanden maken van het landschap een golvende lappendeken. Het noordwesten van het land is vulkanisch, met het Virugnamassief en Mount Karisimbi als hoogste berg (4.507 m). De westelijke flanken van deze bergkam zijn steil en eindigen aan het Kivumeer en de vallei van de Ruzizirivier. Dit gebied maakt deel uit van de Afrikaanse Grote Slenk, een breuk in de aardkorst die van de Rode Zee tot Mozambique loopt en ook het landschap in Rwanda voor een stuk tekent. De oostelijke hellingen zijn gelijkmatiger en lopen uit in de vlakten, moerassen en meren van de oostelijke grensstreek.

Rwanda kent een grote verscheidenheid aan planten en diersoorten, met de berggorilla als belangrijkste ambassadeur van de natuurlijke rijkdom van het land. Deze imposante mensapen, die met uitsterven bedreigd zijn, leven enkel nog in het drielandenpunt Rwanda, Oeganda en Congo. Het was in Rwanda dat de Amerikaanse Diane Fossey onderzoek deed naar deze aan de mens verwante giganten.

Gorilla's zijn sociale dieren die in groepen leven. Groepen bestaan gemiddeld uit 12 dieren, maar er zijn groepen gekend van meer dan 40 dieren. Een groep is opgebouwd rond een dominante zilverrug. Hij is de spil van de groep en zal de groep zo nodig met zijn leven verdedigen. Naast de zilverrug of Silverback kunnen er nog mannetjes tot de groep behoren, meestal broers of zoons van de zilverrug. Verder bestaat de groep uit enkele volwassen vrouwtjes en hun jongen.

Nog meer primaten, zoals chimpansees, zijn te vinden in het Nyungweregenwoud, in het zuidwesten van Rwanda, samen met meer dan 270 soorten vogels, 1.000 planten- en meer dan 30 reptielsoorten. Daarnaast is er ook nog het Akagera National Park, waar leeuwen, giraffen, olifanten, luipaarden, hyena’s en nijlpaarden leven.

De genocide van 1994 waar honderdduizenden Tutsi's en gematigde Hutu's slachtoffer van werden, verdwijnt nooit uit het collectieve geheugen. De burgeroorlog kwam tot zijn eind door het ingrijpen van het door Tutsi's geleide Rwandees Patriottisch Front (FPR), dat vanuit Oeganda opereerde. Onder leiding van het FPR kende het land een snelle wederopbouw die vooral ten goede kwam van de inwoners van hoofdstad Kigali. De macht is sindsdien stevig in handen van Paul Kagame, die in 2010 voor een periode van 7 jaar en met een grote meerderheid van stemmen, werd herkozen tot president. De grondwet van 1995 voorziet in een meerpartijenstelsel en in een scheiding tussen uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht.

In Rwanda leven 3 etnische groepen: de oudste bewoners zijn de Twa, pygmeeën. Zij maken 1% uit van de bevolking. De grootste groep zijn de Hutu's (84%), een Bantoevolk, van oudsher landbouwers die ook in Burundi en Oeganda leven. De heersende bevolkingsgroep zijn de Tutsi(9%) een veehoedersvolk dat waarschijnlijk vanuit Ethiopië afgezakt kwam naar Burundi, Rwanda en delen van de Democratische Republiek Congo. Zowel in Burundi als in Rwanda kwam het in de twintigste eeuw diverse malen tot bloedige conflicten tussen Hutu en Tutsi.

Rwanda is een dichtbevolkt land met 11,9 miljoen inwoners. 1.3 miljoen mensen wonen in de hoofdstad Kigali, het merendeel echter op het platteland. 59% van de Rwandezen is jonger dan 25 jaar, 6.5% is ouder dan 55 jaar. De gemiddelde levensverwachting is 60 jaar.

Rwanda is een arm land waar nog 90% van de mensen leeft van de landbouw. Voor vreemde deviezen zorgen toerisme, mineralen, koffie en thee. Hoewel Rwanda erin geslaagd is om sinds de genocide van 1994 de economie terug op het niveau te krijgen van voor de burgeroorlog, leeft nog steeds 44% van de bevolking onder de armoedegrens en is het leven van vele boeren nog steeds heel moeilijk. Toch kent de economie jaarlijkse groeicijfers van 7% à 8% en verbetert het investeringsklimaat. Louis Michel, voormalig Europees commissaris voor Ontwikkelingshulp en oud-minister van Buitenlandse Zaken van België, heeft in een opiniestuk in De Standaard verschenen op 26/09/14, hulde gebracht aan de ontwikkeling van Rwanda. Rwanda verandert "beetje bij beetje in een moderne economie die ten dienste staat van haar inwoners". Op het vlak van transparantie en inspraak, respect voor de mensenrechten en onafhankelijkheid van justitie, scoort het land echter minder goed.

In de negentiende en twintigste eeuw hebben missionarissen van de rooms-katholieke kerk (Witte Paters) een groot deel van de Rwandese bevolking bekeerd tot het christendom. Aanvankelijk steunde de kerk het idee dat de Tutsi's superieur waren ten opzichte van de Hutu's en de Twa's (pygmeeën), maar vanaf het begin van de jaren '50 kwam de kerk hier op terug en speelde ze een belangrijke rol bij de emancipatie van de Hutu's. In die jaren stond Rwanda bekend als het meest christelijke land van Afrika. Vandaag is 56% van de bevolking katholiek, 26% protestant en 5% moslim.

In de tradities van het Rwandese volk spelen dans en muziek een grote rol. Traditionele liederen worden vaak begeleid met de harpachtige lulunga, een muziekinstrument met 8 snaren. Een percussie-orkest ondersteunt andere feestelijke dansen en samen produceren ze verschillende ritmes. Andere aspecten van de cultuur van Rwanda zijn traditioneel handwerk van manden en keramiek, schilderijen en traditioneel houtsnijwerk.

Tijdens onze zomer is er geen tijdsverschil, in de winter is het in Rwanda 1 uur later.

De netspanning is dezelfde als in België. Op sommige plaatsen zal je een wereldstekker nodig hebben, op andere dan weer niet.

Voor Rwanda stelt het ministerie van Buitenlandse Zaken het volgende: 'Mits inachtneming van de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen, kan in Rwanda doorgaans veilig gereisd worden. Er wordt geadviseerd waakzaam te zijn.'

Meer info vind je hier.